sábado, 19 de septiembre de 2009

Hasta pronto

Hoy es el último día que paso en casa durante esta visita, antes de volver a Ámsterdam. Hoy quiero hacer una entrada diferente, especial, dedicada a vosotros, a los que me seguís, a los que os acordáis de mí; a quienes disfrutáis de mi compañía y me hacéis disfrutar a mí de la vuestra. Quiero daros las gracias a todos los que habéis compartido tiempo conmigo durante esta semana. Por eso cambio el tono de esta entrada y la dirijo a "vosotros", en vez de a "ti", como es habitual.

Sé que cuando me marché, hace casi 3 meses, fue todo muy brusco y algunos os enterasteis cuando ya no estaba aquí. Varias veces me habéis reprochado que os avisé cuando ya era tarde. Espero que sepáis entender que no tuve más opciones. A algunos os lo he podido explicar esta vez con más calma. De muchos, aún, no me he podido despedir en persona, pero no descarto que nos encontremos aquí o allá en cualquier momento. Sabed que, desde ya, os echo de menos.

Esta semana ha sido intensa y muchos encuentros han sabido a poco, pero al menos os he podido decir adiós. Esta semana ha sido una especie de punto y aparte. Desde ahora ya siento que me he mudado a Holanda del todo, porque ya me he despedido. Allí estoy y allí podéis venir a verme. ¿Hasta cuándo? No lo puedo anticipar.

Esta semana quedará señalada en el calendario y grabada en mi memoria durante mucho tiempo. Cada momento, cada encuentro, cada visita, me han acercado de nuevo a vosotros pero a la vez han iniciado el distanciamiento. Un distanciamiento que entiendo inevitable dado que no nos vamos a ver en mucho tiempo. Por mi parte, sin embargo, espero que sean solo 2.000Km de espacio físico lo que nos separe y que siempre podamos volver a entendernos. Por la vuestra, decidís vosotros.

Recordad, en cualquier caso, que para llegar hasta aquí hemos vivido muchas cosas juntos y eso siempre deja huella: un techo, un viaje, una clase, un trabajo, un café... todo eso nos ha unido. Eso os ha llevado a que estéis ahora leyendo estas líneas. Eso me ha llevado a mí a escribirlas.

Tal vez, también, estas líneas sigan manteniéndonos unidos de algún modo. Hasta pronto.

4 comentarios:

  1. Uysss que te nos pones tontorrón!!!! :-))) Que tengas un buen viajeeeee y sin problemas en el aeropuerto, jeje. Y sobretodo... acuerdate de seguir escribiendo aqui, para tenernos informados de todo lo que haces y dandonos envidia, que se te da muy bien :-))
    Un beso

    ResponderEliminar
  2. Muy bonito, un poco ñoño... pero bonito

    ResponderEliminar
  3. Hola Ánder!!!
    Me da que estás enamorado, jejeje!si escribiste esto, es que hay una tía de por medio, fijo. la susodicha, que se manifieste!!danos datos!! xDD
    bromas aparte, yo te entiendo todo lo que dices, ya que en tu lugar sentiría lo mismo, es normal, pero ya sabes que aquí nos tienes!!nos veamos en Ámsterdam o en Coruña o en la China, seguiremos siendo los mismos...no te vas a librar tan fácil de nosotros :D
    Y toda la gente que lee el blog que escriba algo, para ver quien anda por aquí, jeje! yo soy asiduo, y aún es la primera vez que lo hago!caaaaa! es muy buena manera de mantenernos informados, Ánder, te animo a seguir con él frecuentemente :D
    Un abrazo amigo!!

    ResponderEliminar
  4. Astudi!!!!na miña vida estas medio morriñento!!!!!!!!a min nin un misero cafe me dedicaches!moi mal!xd!!en reposta o teu mail deixate de facer calculos e previsions desas tuas e lanzate e ven a verme q algunha vez q outra como en estas lineas hai q sairse do cadradiño!!un biquiño

    Lucía

    ResponderEliminar